Alweer afscheid nemen

Ik heb nog maar net dag gezegd tegen de juffen op school of er staat alweer een nieuw afscheid voor de deur: mijn jongste begint aan haar laatste paar weekjes in de crèche... Ik had nooit gedacht dat ik dat een beetje erg zou vinden. Mijn ervaring met crèches was na kind één en kind twee niet zo denderend. Toen zij "afstudeerden" kon mijn geluk niet op.  Maar nu is het anders. Onze kleinste gaat graag naar haar crèche. Waarschijnlijk omdat de mensen die voor haar zorgen dat met liefde doen. Zo voel ik het toch aan. En dat maakt voor mij een enorm verschil. Het leven met een "crèche-kindje" was dit keer zo anders dan vroeger.  Ik voelde me minder schuldig als ik haar afzette. Ik reed zelden of nooit weg met tranen in de ogen. Ik zit niet af te tellen totdat ze naar school mag... Ik zie dat ze het er goed heeft, dat ze er veel plezier heeft gemaakt, dat ze er geëvolueerd is tot het kind dat ze is. Meer moet dat niet zijn voor deze mama. 

Ze mogen zich daar volgende week aan een leuke verrassing verwachten. En natuurlijk een zelfgemaakt cadeautje: een vlaggenlijn die hen eraan herinnert dat ze van elke dag een klein feestje mogen maken!